بررسی تأثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش عزت نفس وکاهش نا امیدی نوجوانان مبتلا به بتا تالاسمی

زمینه: عزت نفس، در بیماران تالاسمی با توجه به ماهیت و عوارض شدید بیماری و مادام العمر در معرض آسیب جدی قرار می گیرد. بدشکلی ظاهری در کنار خطر ابتلاء به سایر عفونت های خونی بر کیفیت زندگی و شرایط ازدواج و داشتن معیارهای یک زندگی سالم تأثیر می گذارد. این مطالعه با اهداف تعیین اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر افزایش عزت نفس، کاهش ناامیدی و رابطه کاهش ناامیدی با افزایش عزت نفس انجام گردید. مواد و روش‌ها: 59 نفر از بیماران تحت پوشش بیمارستان فاطمه زهرا (س) بوشهر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش هشت جلسه90 دقیقه ای، مورد مداخله قرار گرفتند. یافته ها توسط آزمون آماری t، رگرسیون و تحلیل واریانس دوطرفه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که گروه درمانی شناختی– رفتاری بر کاهش ناامیدی (001/0>P، 67/4=t)، افزایش عزت نفس کُلی(001/0>P، 43/3=t) و سطوح عزت نفس خانوادگی(01/0>P، 63/2=t) و تحصیلی (05/0>P، 03/2=t) بیماران مؤثر بوده است. علاوه بر این افزایش عزت نفس با کاهش نا امیدی رابطه مستقیم و معکوس دارد (001/0>P، 64/-β =). تفاوت معناداری در نمرات عزت نفس سطح اجتماعی (n.s، p، 93/1=t) دیده نشد. نتیجه گیری: براساس این مطالعه گروه درمانی شناختی– رفتاری می تواند موجب کاهش نا امیدی و افزایش عزت نفس در سطوح کلی، خانوادگی و تحصیلی شود اما افزایش عزت نفس اجتماعی را به همراه ندارد. بنابراین لزوم توجه به حمایت-های گسترده تر اجتماعی برای این بیماران را یاد آور می شود.